SEN DEĞERLİSİN

En acımasız eleştirilerimizi kendimize yöneltir, en iğneleyici kendimizle konuşur, sen sert darbeleri kendimize indirir ve onarılması en zor yaraları kendi kendimize açarız. Bilmeyiz ki DEĞERLİYİZ.

Hep bir dış sesten, başkasından bekleriz, hak ettiğimiz değeri vermesini.

Sen Değerlisin

Kendi sağlımızı düşünmeyiz, beslenmemize, uyku saatlerimize, egzersiz gereksinimlerimize hep bir bahane üretiriz, önce kendi kendimizin sabotajcısı oluruz, sonra kendi sağlığına değer vermeyen olarak dışarıdan değer görmeyi bekleriz.

Hiç kendi kendimizle kalmaz, günün stresinin ruhumuzda, zihnimizde bıraktığı izlere bakmaz, sonra değer görmek isteriz.

Başkalarına adanmış, fedakar ve verici bir hayat yaşar, kendimize vermeyi, kendimiz için almayı bilmez, isteyemez, sonra değeri dışarıda ararız.

Sen Değerlisin

Hobilerimiz yoktur, zevk veren bir uğraşımız yoktur, kendi kendinle kendine iyi gelen zamanlar, anlar yaratmayı bilmezsin, zihninin de ruhunun da beslenmeye ihtiyacı olduğunu unutursun, değerini bilmedikleri için etrafa kızarsın.

Elimize verilmiş yapılacaklar listesi içinde boğulur, hangisi ne kadar gerekli? Kim için? Ne için? sorularını sormaz, tamamladıkça uzayan listeye yetmeye çalışır, DUR, HAYIR demeyi bilmez, tükenen enerjimizi fark etmez, çabalar çabalar çabalarız, sonra değerim bilinmiyor diye yakınırız.

Kendi kendimizi dinlemez, ihtiyaçlarımızı görmezden gelir, kendimize bakar kör oluruz, beni dinlemiyorlar, beni görmüyorlar, beni fark etmiyorlar diye etrafa öfkeleniriz, değerimizi görmelerini, bilmelerini, fark etmelerini isteriz.

Sen Değerlisin

Kendin için isteme zamanı geldiğinde utanırız, sıkılırız, gurur, onur yaparız, egomuza yeniliriz; gelmeyen yardıma, verilmeyen desteğe kırılırız.

Kendimize kendimizi anlatmayız, başkalarına anlatmayız, kendimizden kaçarız, kaçtığımız Ben’ e değer verilmesini bekleriz.

Ailemize, evlatlarımıza, çalışanlarımıza, düşkünlere şefkatle, merhametle yaklaşmaya çalışırız, bi kendimizi şefkatle, kabulle, onayla, merhametle saramayız, kendimize veremediğimizi etraf versin isteriz, alamayınca küseriz, değer bilmiyorlar deriz.

Sen Değerlisin

Hayat akıp geçer, derenin altından nice sular akar, güneş sayısız defa doğar batar, son ana geliriz; kimse değerimi bilemedi; ben kendi değerimi bilmediğimden deriz… Çok geçtir, son gelmiştir.

Çok geç olmadan, pişmanlıklar, keşkelerle tükenmiş bir hayata veda etmeden hadi silkelenin, kendimize gelelim, Ben Değerliyim, Ben hak Ediyorum diyelim ve bugün eski kendimize kör, sağır, umarsız davranışlarımıza bir nokta koyalım.

Bugün, şimdi, şu an tam da yeni bir başlangıç için doğru zaman.

Sen Değerlisin.